လမ္းသြားလမ္းလာေတြနည္းသြားသမို႔ သူ႕ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို အလြယ္တကူ မျမင္ႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး
အိမ္ကေလးကေတာ႔ ျပတင္းေပါက္ကေန ေမွာင္ေနတဲ႕ သူရပ္ေနတဲ႕ အျပင္ေလာကၾကီးကို အလင္းေတြ သြန္ခ်ေနေလရဲ႕
သူျပတင္းေပါက္နားကို တိုးတိုးေလးကပ္သြားတယ္.. ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ...
ျပတင္းေပါက္ကတဆင္႕ ျမင္ရတဲ႕ အိမ္ထဲမွာေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္ရခင္မင္ရပါေသာ သူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ ေနၾကေလရဲ႕
သူထြက္ခြာမသြားခင္တုန္းက အတိုင္းပဲေလ...
ထြက္ခြာဖို႔ မဆံုးျဖတ္ခဲ႕ဘူးဆိုရင္ တကယ္ဆို သူလဲ ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ ဒီခ်စ္ခင္ရသူေတြနဲ႕ ရီလိုက္ေမာလိုက္ ေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္ လုပ္ေနခဲ႕မွာ အေသအခ်ာပဲ
ခုခ်ိန္မွာဆိုလဲ သူ႕ကို အေရးအရာလုပ္ျပီး သတိရမယ္႔ခ်စ္ခင္သူဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါဦးမလား သံသယျဖစ္မိေနတယ္...
သူ ဆက္ျပီး မည္သူမွ သတိမထားမိစြာပဲ ရပ္ၾကည္႕ေနမိတယ္...
ေျခေထာက္ေတြ ေအးစက္ေတာင္႕တင္းလာသည္အထိေပါ႔
ခဏေနေတာ႔ အဆံုးမရွိတဲ႕ ေလာကၾကီးထဲကို သူထြက္သြားေလရဲ႕
သူ႕ဘက္က သတိတရ ရွိခဲ႕ရင္ေတာ႕ ဒီလိုပဲ ျပန္လာျပီး တိတ္ဆိတ္စြာ လာေခ်ာင္းၾကည္႕ဦးမွာပါ
No comments:
Post a Comment